Solikamsk
Is een stad in provincie Perm in West-Ural aan de rivier de Kama, Usolka,en Borovitsa, en is hier de derde grootste stad. Het inwoneraantal is ongeveer 110.000.
Letterlijk: “zouten van de Kama”) is de meest noordelijke stadje in de provincie Perm. De plaats werd gesticht in 1430. Hoewel Solikamsk op zich niet bijzonder groot is, geniet het in Rusland ook tegenwoordig toch een grote bekendheid vanwege de zoutindustrie die er enorm is. In de 16e eeuw werden er grote hoeveelheden zout gevonden in het gebied ten noordoosten van het Kama-bassin. Binnen zeer korte tijd groeide het dorpje Solikamsk er uit tot de enige zoutstad van het land. In de 'zoutkelder' van Rusland werden vele typen zout gemijnd, bewerkt tot consumptie -en industrieel zout en vervolgens via de Kama rivier afgescheept naar de grote steden in het westen. Met de elk jaar werd de stad belangrijker en het groeide zelfs uit tot de officiële hoofdstad van de Oeral van 1636 tot 1738!
De industrie bereikte haar piek in de 17e eeuw. Nadat de overheid besloot om Solikamsk monopolierecht voor zout te geven en daarmee de productie te domineren, raakte de bloeiende industrie in verval. Dit resulteerde uiteindelijk bijna in complete neergang van de zoutfabrieken in de late 1870'er jaren. Desalniettemin werd er in 1887 opnieuw geïnvesteerd in Solikamsk met de bouw van de Ustj-Borovskoy zoutfabrieken. Solikamsk werd wederom (en blijft ook vandaag) de belangrijkste zoutproducent van Rusland. Heden ten dagen is de stad nog steeds een grote mijnstad waar niet alleen zout wordt gedolven maar vele andere natuurlijke bronnen, dit komt tevens niet ten goede aan de ecologie van de omgeving en de gezondheid van de mensen maar dat was de afgelopen 50 jaar nooit een prioriteit van het regime hopelijk zal hier snel verandering inkomen.